UnLunDun
(book review)


Έχει καιρό που τελείωσα να διαβάζω το αγγλικό βιβλίο UnLunDun (2007) του China Mieville, αλλά βλέπω ότι με επηρέασε τόσο που ακόμα και τώρα, όταν πιάνω ομπρέλα στα χέρια μου τη βλέπω με άλλο μάτι.

Η φαντασία του είναι τόσο φρέσκια, ζωντανή και πρωτότυπη που καταφέρνει να παίρνει μια σχετικά απλή και περπατημένη πλοκή και να τη μετατρέπει σε έναν καμβά καινοτομίας! Μου άρεσε γιατί είναι ένα βιβλίο παιδικό μεν, ώριμο δε, αλλά κυρίως γιατί οι εικόνες του ξυπνάνε ένα αίσθημα αθωότητας χωρίς να ρέπουν στο μελιστάλαχτο άλλων παρόμοιου τύπου βιβλίων. Είναι σουρεαλιστικό χωρίς να είναι διεστραμμένο (!) και παρότι δεν θα σας προσφέρει τροφή για σκέψη θα θρέψει την φαντασίας σας για καιρό. Όπως και να ‘χει, αποτελεί μια εμπειρία που σε κάνει να χαμογελάς ακόμα και στα ελαφρώς cheesy σημεία του. Η μελαγχολία του Mieville αχνοφαίνεται βέβαια στο βάθος και το θέμα που θίγει είναι κάπως κοινότυπο (βλ. οικολογική καταστροφή που προκαλεί ο άνθρωπος στο περιβάλλον και συνέπειες τις μισανθρωπιάς του προς τον ίδιο του τον εαυτό) αλλά πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο. Το σημαντικό είναι ότι τα ατού του ήταν τόσο απολαυστικά που δυσκολεύομαι να θυμηθώ τα μειονεκτήματα, πράγμα καλό υποθέτω, χεμ.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το βιβλίο, επισκεφτείτε το εν λόγω link.