Ενυδρία: Έλος

Μόλις τελείωσα το Έλος του Πέτρου Τσαλπατούρου, εκδόσεις Ars Nocturna, κι ομολογώ ότι το διάβασα μονορούφι, χωρίς να πάρω στιγμή τα μάτια μου απ’ τις σελίδες του. Το βιβλίο δημιουργεί φοβερή κι ανατριχιαστική ατμόσφαιρα από τις πρώτες κιόλας σελίδες, ενώ η σπονδυλωτή πλοκή του κρατά τον αναγνώστη σε αγωνία μέχρι την τελευταία λέξη. Η μίνιμαλ αισθητική, κι η απογυμνωμένη από ευγένειες φρίκη, δίνει μια γροθιά στο στομάχι του αναγνώστη και τον αναγκάζει σχεδόν να αναρωτηθεί τι θα γινόταν αν…

Το ευτυχές είναι βέβαια, πως ο συγγραφέας το πετυχαίνει όλο αυτό, όχι επειδή η πλοκή είναι ποτισμένη από πολλή βία και αίμα, αλλά επειδή η ταύτιση με τους χαρακτήρες είναι άμεση κι αβίαστη, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει να διατηρήσει το τηλεγραφικό στυλ αφήγησης, χωρίς πολλές περιγραφές και λεπτομέρειες.
Αν είστε καταστροφολάγνοι, σαν και του λόγου μου (με πόσους πια τρόπους θα εξαλειφθεί το ρημάδι το είδος μας;) , σίγουρα θα σας ανταμείψει με έναν τρόπο που δεν έχετε συνηθίσει, καθώς οι χαρακτήρες εμβαθύνουν αρκετά πέρα από το φάντασμα και το ζόμπι. Αν δεν είστε φανατικοί του είδους, καλό θα ήταν να είστε προετοιμασμένοι, γιατί, μπορεί να είναι ευκολοδιάβαστο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι και το πιο ευχάριστο βιβλίο να διαβάσει κανείς. Πάντως αξίζει να το τολμήσετε.